MARY QUEEN OF SCOTS
( TIM VICARY)
1
Fotheringhay
ชื่อของฉันคือ เบส คูรอล แต่นี่ไม่ใช่เรื่องราวของฉัน
มันคือเรื่องราวของผู้หญิงของฉันแมรี่ราชินีของสก็อต
หล่อนเขียนเรื่องราวและนำมันมาให้ฉัน ผมกำลังมีลูกชายกับหล่อน
หล่อนเริ่มเรื่องราวสัปดาห์ที่ผ่านมามันคือเดือนมกราคม 1587 และพวกเรานั่งอยู่ที่นี่ ในห้องเย็นของพวกเราในฟอทเตอริงไฮ แคสตอล
ในทางตอนเหนือของอังกฤษ พวกเราไม่สามารถมองเห็นจากหน้าต่าง
บ้านหนึ่งหรือสองหลังมีแม่น้ำ ต้นไม้บ้าง บ้านบ้าง และถนนนั้นคือทั้งหมด
ไม่มีใครมาตามถนน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฉันมองแมรี่ดูไม่มีความสุข
‘ขอความกรุณา พระราชา
มาอยู่ห่างจากหน้าต่าง “ฉันพูด” มันไม่ได้ช่วย
ไม่มีใครจะไปมาราชินีอะลิซซาเบทไม่สามารถทำมัน ราชินีไม่ฆ่าราชินี ‘
ไม่ใช่เขาทั้งหลายใช่มัย เบส “แมรี่พูด” ทำไมพวกเรามาอยู่ที่นี่ในคุกนี้
ทำไมฉันจึงไม่เป็นอิสระ
ทำไม พระราชาของเธอ
เพราะราชินีอะลิซซาเบทกลัวคุณ
นั่นคือความจริง “แมรี่พูด” หล่อนกลัวฉันและหล่อนเกลียดฉันมาก
หล่อนเกลียดฉันเพราะฉันสวยแต่หล่อนไม่เพราะฉันเคยมีสามี
3 คนและหล่อนไม่เคยแต่งงานและเพราะว่ามีคนที่ดีมากมาย
คนคาทอลิกในประเทศอังกฤษ ฝรั่งเศส สก็อตแลน สเปน ที่พูดนั้น
แมรี่คือราชินีตัวจริงของอังกฤษไม่ใช่อะลิซซาเบท และอะลิซซาเบทไม่มีเด็ก
ดังนั้นเมื่อหล่อนตาย ลูกชายของฉันเจมส์…
หล่อนออกมาจากหน้าต่างและยืนด้านหน้าของฉัน
”เจมส์ “ หล่อนพูดเสียงเบา
ลูกชายของฉันบางครั้งเขาคิดเกี่ยวกับฉันบ้างไหม เขาเพิ่งอายุ 10 เดือน เมื่อฉันเห็นเขาครั้งล่าสุดมันเกือบ 20 ปี…
ช่วงเวลาทั้งหมดเขาคิดเกี่ยวกับเธอ
พระราชาของเธอ”ฉันกล่าว” เธอเขียนถึงเขาบ่อยครั้ง เขาสามารถลืมแม่ของเขาได้อย่างไร
แล้วทำไมเขาไม่เขียนถึงฉัน “แมรี่ถาม” เขาต้องการให้ฉันอยู่ที่นี่ในคุกอังกฤษใช่ไหม
ไม่
ไม่แน่นอน พระราชาของเธอ แต่อย่างน้อยเขามีงานทำ พระราชาของเธอ
เขาคือพระราชาของสก็อตแลนด์ และ…
เขาไม่เป็นพระราชาของสก็อตแลนด์ “เบส” “หล่อนกล่าว” ไม่ได้ก่อนที่ฉันตาย จำได้ว่า
ไม่ พระราชาของเธอไม่แน่นอน
แต่บางคนบอกเขาบางสิ่งซึ่งไม่จริง เธอรู้ว่าคนพูดอะไร บางที บางที
เขาคิดว่าเธอจะฆ่าพ่อของเขา
ใบหน้าของแมรี่ขาวไป “หล่อนโกรธมากและสำคัญนาทีนี้ฉันกลัว “หล่อนกล่าว” “เธอรู้”นั่นคือการหลอกลวงเป็นจำนวนมากตลอดเวลา
เขาต้องการรู้ความจริงของเรื่องราว ทำไมเธอไม่เขียนและบอกเขา
แมรี่นั่งลงอย่างช้าๆหล่อนดูแก่และเหนื่อย”ทั้งหมดถูกต้อง “เบส” “หล่อนพูด” กรุณาให้ฉันยืมปากกาฉันกำลังจะเขียนถึงเจมส์และบอกเขาความจริงของเรื่องราว
เธอสามารถส่งมันให้เขาเมื่อฉันตาย
“ตาย” พระราชาของเธอใช่ไหม นั่นไม่ควรพูด เธอไม่ได้กำลังจะตาย
หล่อนแก่และเหนื่อยตามองมาที่ฉัน
ใช่ฉันคือ เบส คุณรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นวันหนึ่งเร็วๆนี้
ผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะนำจดหมายจากราชินีอะลิซซาเบท
และเมื่อผู้ชายของหล่อนจะไปฆ่าฉันแต่ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันเขียนถึงลูกชายของฉัน ”เจมส์” ฉันต้องการบอกเรื่องราวของฉันกับเขา
ดังนั้นกรุณาให้ฉันยืมปากกา
ฉันให้ปากกาหล่อน
นี่คืออะไรที่หล่อนเขียน
2
France (ฝรั่งเศษ)
เจมส์ที่รัก
ในไม่ช้าฉันกำลังจะตายและพบกับพระเจ้าก่อนที่ฉันจะตายฉันต้องการเขียนเรื่องราวความจริงของชีวิตฉันสำหรับทุกๆ
สิ่งที่ฉันเขียนนั้นเป็นความความจริง ฉันไม่สามารถโกหกคุณหรือพระเจ้า
กรุณาเชื่อในสิ่งนั้น เจมส์ มันสำคัญสำหรับฉัน
พ่อของฉันตายเมื่อสัปดาห์ก่อนที่ฉันเกิด
ดังนั้นฉันเป็นราชินีของสก็อตเมื่อฉันเป็นเด็ก ครั้งแรกฉันอาศัยอยู่กับแม่ในสก็อตแลนด์
และขณะที่ฉันอายุ 5 ขวบฉันไปฝรั่งเศส
แม่ของฉันอยู่ฝรั่งเศสแต่หล่อนอยู่สก็อตแลนด์และตายที่นี่
ฉันไปฝรั่งเศสเพื่อแต่งงานกับลูกชายของพระราชาฝรั่งเศส
ชื่อของเขาคือ แฟรนชีสและเขามีอายุน้อยกว่าฉันหนึ่งปี ในปี 1559 พ่อของเขาตาย ดังนั้น แฟรนชีสคือพระราชา มันมากเกินไปหลังจากนั้นฉันต้องเป็นราชีนนีของฝรั่งเศษและราชินีของสก็อตแลนด์
ฉันอญุ่ในฝรั่งเศสมีความสุขมาก
บางครั้งแฟรนชีส สามีของฉันก็เป็นเหมือนน้องชายฉัน ฉันคิดว่าเขารักฉัน
แต่เขายังหนุ่มมากและบ่อยครั้งเขามักจะป่วย และเมื่อในปี 1560 เขาตาย เขาอายุ 16 ปี
เมื่อเขาตายฉันไม่มีความสุขเลยและชีวิตของฉันก็มีความยุ่งยาก
มีพระราชาและพระราชินีคนใหม่ฉันไม่มีความสำคัญในฝรั่งเศสเลย
แต่ฉันก็ยังคงเป็นราชินีของสก็อตแลนด์ ดังนั้นฉันจึงกลับมาสก็อตแลนด์
เมื่อฉันมาถึงสก็อตแลนด์ ฉันเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 18 ปี
แม่ของฉันตายและไม่มีใครที่นั่นมาพบฉัน ฉันเดินออกจากเรือและนอนอยู่ในบ้านหลังเล็กใกล้ทะเล
หนึ่งวันถัดไป, ขุนนางสก็อต มาจากเอดินเบิจ
พวกเขายินดีที่เห็นฉันและเป็นสัปดาห์ที่ทุกคนมีความสุข
ประชาชนยิ้มที่ฉันมาที่นี่และร้องเพลงบนถนน ฉันคิดว่าทุกๆคนชอฉัน เมื่อวันอาทิตย์ฉันไปโบสถ์
เจมส์ ลูกชายของฉัน
เธอเป็นชาวโปรแตสแตนต์และฉันเป็นชาวคาทอลิก เธอเป็นผู้ชายที่ดีและเธอรักพระเจ้า
แต่โบสถ์ของเธอและโบสถ์ของฉันเป็นศรัตรูกัน ฉันเกิดเป็นคนนิกายคาทอลิก
และฉันกำลังจะตายในคาทอลิก ฉันรักพระเจ้ามาก ฉันช่วยให้เธอเข้าใจในสิ่งนั้น ฉันจะไม่เปลี่ยนในตอนนี้
วันอาทิตย์นั้น
ประชาชนตะโกนด้วยความโกรธบนถนน “มหาบพิตร”
กล่าวถึงขุนนางสก็อต โปรเตสแตนด์
เธอไม่สามารถไปที่โบสถ์นิกายคาทอลิกได้ คนชาวสก็อตแลนด์ไม่ชอบชาวนิกายคาทอลิก
“ฉันเสียใจขุนนางของฉัน”
ฉันกล่าว แต่ฉันเป็นราชินีของเธอ ไม่มีใครบอกฉันว่าจะทำอย่างไร
ฉันไม่ได้เกลียดชาวนิกายโปรเตสแตนด์และฉันจะไม่ไปฆ่าเขาทั้งหลายประชาชนสามารถไปที่โบสถ์ของชาวนิกายโปรเตสแตนด์ได้และอธิษฐานถึงพระเจ้าที่นั้นแต่ฉันไปอธิษฐานกับชาวนิกายคาทอลิกในโบสถ์ของฉัน
ประชาชนโกรธเพราะการที่คนเรียก จอห์น
น็อกซ์ ให้กลับมามองฉัน เขาเป็นนักบวชนิกายโปรเตสแตนด์ที่มีชื่อเสียง
แต่ฉันไม่ชอบเขา เขาเป็นใหญ่และโกรธคนเกี่ยวกับเสื้อผ้าสีดำ
เขขาเกลียดโบสถ์นิกายคาทอลิก เขาต้องการให้ชาวนิกายคาทอลิกทั้งหมดออกจากสก็อตแลนด์
โบสถ์นิกายโปรเตสแตนด์เป็นโบสถ์ที่แท้จริงของพระเจ้า เขากล่าว ”มหาบพิตร”
เธอเป็นหญิงสาวเปรียบเสมือนลูกสาวของฉัน
สิ่งที่ยุ่งยากที่ผู้หญิงไม่สามารถเข้าใจเหมือนพรระเจ้าหรือโบสถ์
หญิงสาวหาสามีโปรเตสแตนด์ที่ดีเขาได้ปกครองเมืองนี้สำหรับเธอ
ฉันโกรธมากกับคนน็อกซ์นี้
ฉันเป็นราชินีแต่ฉันอายุเพียง 18 ปี เขาไม่พูดเบาๆเขาตะโกนที่ฉัน
ฉันร้องไห้เพราะคำโกหกของเขาฉันไม่สามารถเข้าใจเขา เขาพูดมากและเขาก็รู้หนังสือมากมายแต่ฉันไม่ไปโบสถ์ของเขา
เขาเหมาะสมกับหนึ่งสิ่ง บางทีฉันปกครองสก็อตแลนด์โดยปราศจากชายคนนี้
แต่ฉันไม่สามารถมีลูกได้โดยปราศจากใครคนหนึ่งและราชินีทุกคนต้องการลูกชายหรือลูกสาว
หลังจากที่หล่อนกลับมา ดังนั้นฉันจึงเริ่มมองหาสามี
3
Damley and Riccio
ในตอนแรก
เธอต้องการแต่งงานกับลูกชายพระราชาของระเทศสเปน คือดอน ชาลอส
แต่เขาเป็นชาวนิกายคาทอลิกอย่างแน่นอน และนั้นขุนนางชาวสก็อตแลนด์ของฉันไม่ชอบ
มันยุ่งยากสำหรับฉัน, เจมส์
ฉันต้องการมากคือความพึงพอใจด้วยตัวฉันเอง ฉันต้องการให้เพื่อนของฉัน ครอบครัวของฉันและคนของฉันพึงพอใจและเมื่อมีพระราชินีของประเทศอังกฤษ
ในตอนแรกฉันต้องการเป็นเพื่อนกับอะลิซซาเบทมาก
พวกเราเขียนจดหมายมากมายเกี่ยวกับการพบ
การพบระหว่างน้องสาวของราชินี อะลิซซาเบทเขียนถึงฉันในเวลานี้
“พวกเราสองเมืองต้องการเป็นเพื่อนกัน เธอต้องการสามีฉันต้องการเพื่อน
ทำไมไม่แต่งงานกับเพื่อนของฉัน โรเบิร์ต ดันลีย์ เอิร์ลของลีเซสเตอร์ใช่ไหม ?
เขาสูงเป็นผู้ชายแข็งแกร่ง
ฉันคิดว่าเขาสามารถเป็นสามีที่ดีของฉันได้”
ฉันโกรธมากเกี่ยวกับจดหมายนี้มีเรื่องราวบางส่วนเกี่ยวกับอะลิซซาเบทและโรเบิร์ต
ดัดลีย์ เขาทั้งหลายเป็นเพื่อนที่ดี
บ่อยครั้งที่เขาเต้นรำและร้องเพลงและพูดกับหล่อน
บางครั้งประชาชนพูดเขาอาศัยอยู่ในห้องทั้งคืน
ดัดลีย์มีภรรยาแต่วันหนึ่งหล่อนตายอย่างกะทันหันมาก มันเป็นอุบัติเหตุหล่อนตกจากบันได
เขาทั้งหลายพูด แต่แล้วบางทีหล่อนไม่มีความสุขเพราะสามีของหล่อนและอิซซาเบท
เธอเขียนนถึงฉันเกี่ยวกับชายคนนี้ที่หล่อนชอบ
ฉันคิดว่าหล่อนต้องการให้เขาแต่งงานกับฉันเพราะเขาคือเพื่อนของหล่อน คนรักของเธอ บางทีหล่อนต้องการคนรักของเธอเป็นพระราชาของสก็อตแลนด์
ฉันพบผู้ชายที่ดีกว่าดัดลีย์, เจมส์
เฮนรี่ เดลลี่ พ่อของเธอ
เขาอายุ 19 ปี และฉันอายุ 23 ปี
เขาเป็ฯผู้ชายที่สูงกับใบหน้าที่สวยและตาโตสีเขียว
เขาพูดและร้องเพลงได้ดีและฉันชอบเต้นรำกับเขา
บ่อยครั้งเขาสวมเสื้อผ้าสีดำราคาแพง และเขาก็หัวเราะมากเวลาอยู่กับฉัน
เขายังหนุ่มมาก
เขาคือคนที่สำคัญมาก
พวกเราเป็นญาติกัน พ่อของเขาเป็นพระราชาของสก็อต ปู่ที่ดีของเขาคือเฮนรี่
รัชกาลที่ 7 ของอังกฤษ
ในเดือนกรกฎาคม 1565, ฉันแต่งงานกับเขา
อะลิซซาเบทโกรธมากและอื่นๆอีกมากมายของขุนนางสก็อต ลูกพี่ลูกน้องของฉันเอิร์ลของโมเรย์ พยายามมหยุดการแต่งงาน
ฉันมีการต่อสู้กับเขาและเขาก็วิ่งไปทางทิศใต้ไปยังประเทศอังกฤษ แต่ฉันมีความสุขพ่อของเธอและฉันหัวเราะทุกๆวัน
เดี๋ยวนี้ เฮนรี่ เขาคือพระราชาของสก็อต
หลังจากนั้น 1-2 สัปดาห์ หยุดหัวเราะพระราชามีงานเล็กน้อย เจมส์ “นั้นคุณรู้” เขาอ่านจดหมายร้อยรอบและพูดกับประชาชนและคิดเกี่ยวกับสิ่งสำคัญเล็กน้อย
ฉันทำสิ่งเหล่านั้นทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้
ฉันคิดว่า ฉันมีคนที่ช่วยเหลือฉัน
“เฮนรี่ ขุนนางของฉัน”
ฉันกล่าว “เธอชอบที่จะอ่านจดหมายทั้งหมดกับฉันไหม
? เธอสามารถอยู่กับฉันได้และเธอก็สามารถทำงานกับฉันได้ทุกๆวัน” พ่อของเธอดูไม่มีความสุข
ฉันไม่สนใจในการทำงานเช่นเดียวกับที่เขาพูด “ฉันไม่เข้าใจมัน”
“ไม่แน่นอน” ฉันกล่าว “เธอยังเป็นชายหนุ่มของฉัน
แต่ฉันสามารถสอนเธอได้”
สำหรับหนึ่งหรือสองวัน
เขานั่งลงกับฉัน ฉันพยายามสอนเขา แต่มันไม่จริงเขาไม่สนใจในการทำงานและเขาก็ไม่พยายามทำความเข้าใจมัน
“เธอทำมัน แมรี่” เขาพูด “ฉันกำลังออกไปกับเพื่อนของฉัน
พวกเขากำลังไปขี่ม้าและดื่มและว่ายน้ำ”
ดังนั้นฉันทำงานทั้งหมดในค่ำคืนที่ยาวนาน
บ่อยครั้งที่เขาออกไปในตัวเมืองกับเพื่อนของเขา เขาทั้งหลายดื่มกันบ้าง และพูดและร้องเพลงและมีการต่อสู้กันบ่อยครั้งแต่ไม่มีใครพูดถึงสิ่งนั้นเพราะเขขาคือพระราชาและสามีของฉัน
อะไรที่ประชาชนสามารถพูดได้บ้าง พวกเขาไม่มีความสุขแต่เขาทั้งหลายกลัวเขา
บางคนไปประเทศอังกฤษไปยังเอิร์ลของโมเรย์
ในตอนนี้
บ่อยครั้งฉันรู้สึกเหนื่อยมากเพราะฉันตั้งครรภ์ เธอ,ลูกชายของเธอเขามีชีวิตอยู่ภายในตัวฉัน
แต่ฉันกำลังทำงานทั้งมหมดของราชินีและฉันต้องการเพื่อนมากหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเหล่านี้คือหนุ่มอิตาลี
,เดวิด รัชชัว
รัชชัว
เป็นเด็กผู้ชายและเขาไม่สูงหรือสวยหรือแข็งแรง
แต่เขาฉลาดมากและเป็นผู้ชายที่น่าสนใจ เขาเขียนจดหมายจำนวนมากเพื่อฉัน
และช่วยเหลือฉัน เขาร้องเพลงได้ดีมากและบางครั้งฉันร้องเพลงกับเขาในตอนเย็นฉันชอบมากและครั้งแรกพ่อของเธอชอบเขามาก
แต่เมื่อ
เพื่อนของโมเรย์เริ่มพูดเกี่ยวกับฉันและรัชชัว ‘เดวิช รัชชัว อยู่ในห้องงของราชินีทุกคืน ’
เขาทั้งหลายพูดถึงพ่อของเธอ “หล่อนพูดและร้องเพลงและเต้นรำกับเขา”
ขุนนางของฉัน –มันไม่ถูกต้อง ! เขาไม่ใช่คนสก็อตและเขาไม่ใช่สามีของหล่อน เขาอยู่กับหล่อนเสมอ
บางทีเขาทั้งหลายเขาพูดหลายๆสิ่งมาก
ฉันไม่รู้ ขุนนางสก็อตขั้นต่ำฟังเขาทั้งหลายแต่ฉันบอกคุณ ‘เจมส์’ ก่อนพระเจ้า ฉันไม่ได้ทำผิด
เดวิช รัชชัว เป็นผู้ชายที่ดี เขาทำงานหนักและช่วยเหลือฉัน ดังนั้นฉันจึงชอบเขา
พ่อของเธอไม่ทำงานเขาออกไปในตัวเมืองทุกคืนกับเพื่อนของเขาและดื่ม
และเมื่อคืนหนึ่งพ่อของเธอกลับมาบ้าน
4
The death of David Riccio
มันคือวันเสาร์ตอนเญ้นในเดือนมีนาคม 1566 ฉันอยู่ในเอดินเบิจกับเพื่อนบางคน มีคนอย่กับเดวิช
รัชชัว 6-7 คน
พวกเขาอยู่ในห้องขนาดเล็กแต่มีมื้ออาหารค่ำที่ดีบนโต๊ะและพวกเขามีความสุข
ด้านนอกมันมืดแต่ข้างในมันอบอุ่นและดูเป็ฯมิตร
ทันใดนั้น ประตูข้างฉันก็เปิด
ในประตูคือเฮนรี่ ดัดลี่ย์ สามีของฉัน ฉันยืนขึ้นและยิ้ม
“สวัสดีตอนเย็น
ขุนนางของฉัน” ฉันกล่าว “กรุณาเข้ามาข้างใน
คุณต้องการกินอะไรบางสิ่งไหม ?”
‘ไม่ ขอบคุณ’ เขากล่าว “ฉันไม่หิว แต่ฉันต้องการนั่งข้างคุณภรรยา
กรุณาบอกให้ชายคนนั้นเคลื่อนที่”
ผู้ชายคนนั้นออกจากเก้าอี้ที่อยู่ข้าฉัน
เมื่อเขาใช้แขนโอบฉัน ฉันไม่ชอบมัน
ใบหน้าของเขาร้อนและตาของเขาดูไม่มีความสุขแต่ฉันยิ้มและพูด “ฉันมีความสุขที่ได้เจอคุณ ขุนนางของฉัน
“เธอคือ แมรี่ ใช่ไหม?” เขากล่าว “คือเธอจริงเหรอ?”
“ใช่แล้ว ขุนนางของฉัน
แต่…”
เมื่อประตูบานที่สองถูกเปิดและเพื่อนของเขา
ลอด เริทเวน ยืนอยู่ เขามีมีดในมือใบหน้าของเขาสีแดงและดูโกรธมาก
ครั้งแรกไม่มีใครเคลื่อนที่
เมื่อเริทเวนพูด “มหาบพิตรของเธอ
ก็ไล่เดวิช รัชชัว ออกจากห้องเดี๋ยวนี้! ฉันต้องการเขา!”
ฉันมองที่รัชชัว เขากลัว “ทำไม?” ฉันพูด “ทำไมคุณต้องการเขา ? ”
“เขาเลวเขาเป็นคนชั่วร้าย
! ” เริทเวนพูด “ไล่เขาออกไป !”
“ไม่” ฉันพูด “เธอตต้องการฆ่าเขา เดวิช รัชชัว
คือเพื่อนของฉัน ! เขาอยู่ที่นี่กับฉัน ! “
“ให้เขาออกไป
คุณผู้หญิง !” เริทเวนพูด “พระราชาเฮนรี่
จับพระราชาของคุณด้วยเถอะ!”
ฉันยืนขึ้น
แต่ดันลีย์จับแขนฉันและไม่ให้ฉันเคลื่อนที่ เดวิช ชัชชัว วิ่งไปข้างหลังฉันและจับเครื่องแต่งกายฉัน
เพื่อนของฉันในห้องยืนขึ้นอย่างรวดเร็วและเคลื่อนไปสู่ เริทเวน อย่างโกรธ
แต่เขามีมีดในมือ
“กลับไป! เขาพูดด้วยความโกรธ ไม่ต้องมาจับฉัน !”
จากนั้นผู้ชายห้าคนพร้อมกับมีดวิ่งเข้าไปในห้องเล็กๆ
และมีการต่อสู้ ผู้ชายคนหนึ่งถือมีดบนใบหน้าของฉันและผู้ชายจำนวนหนึ่งตี เดวิช
รัชชัว ข้างหลังฉันแล้วพวกเขาก็ดึงเขาออกมาจากห้อง
“ช่วยฉันด้วย ! ”
เขากรีดร้องช่วยฉันด้วยราชินีของฉัน เขาทั้งหลายกำลังจะไปฆ่าฉัน!
ไม่ อ๊ากกก !
ฉันไม่สามารถช่วยเขาได้เพราะดันลีย์มีฉันในมือเขา
แต่ฉันสามารถได้ยินเดวิช รัชชัว กรีดร้อง
ฉันคิดว่าเขาตกจากบันไดและเขากรีดร้องสองถึงสามนาทีแล้วมันก็เงียบ
“คุณกำลังทำอะไร ?”
ฉันถามดันลีย์อย่างโกรธ รัชชัวคือคนดี ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้?
ดันลีย์พูด “เธอคือภรรยาของฉันแมรี่ ไม่ใช่ของรัชชัว ! ” เขากล่าว “ดังนั้นทำไมเธอกับเขาอยู่ด้วยกันในตอนเย็น?
เธอไม่เคยบอกฉัน”
“ฉันไม่บอกคุณเพราะคุณไม่เคยอยู่ที่นี่
!” ฉันกล่าว “คุณดื่มกับเพื่อนของคุณเสมอ! ฌะอไม่ใช่พระราชา ฌะอคือผู้ชายโง่ !”
เขาพูดอีกครั้ง
มันไม่ได้หัวเราะอย่างมีความสุข “ดี”
เขาพูด “บงทีฉันเป็นเด้กผู้ชายแต่นั้นไม่ดีกว่า
เดวิช รัชชัว ตอนนี้ คุณต้องการไปและพบเขาไหม ? ”
ฉันไม่เห็นเขาหลังจากห้านาทีนั้น
เขาตายเร็วมากและมีเลือดเต็มบนพื้น เดวิช น่าสงสาร เขาขอร้องพระเจ้าตอนนี้ไม่มีฉัน
ฉันมองที่เฮนรี่ ดันลีย์ สามีของฉัน
เขามีรอยยิ้มที่โง่บนใบหน้าของเขา แต่ฉันไม่คิดว่าเขาน่ากลัวสำหรับฉัน ฉันมองเขาเป็นเวลานานและยิ้มไปให้เสมอ
จำได้ว่าคืนนี้ สามี ฉันพูดกับเขา “จำมันให้ดี
คิดเกี่ยวกับมันเมื่อคุณมองเข้าไปในตาของฉันก่อนที่คุณจะไปนอน เดวิช รัชชัว
คือเพื่อนของฉันและคุณฆ่าเขาต่อหน้าฉัน ฉันไม่เคยลืมสิ่งนี้ เฮนรี่ ดันลี่ย์
ไม่เคย!”
5
My son is born
เช้าถัดไป , ดันลีย์มาพบฉัน เขากลัว
“สิ่งที่ต้องทำคืออะไร ,
สามี ? ” ฉันกล่าว “ทำไมคุณถึงร้องไห้
?’
โอ้ แมรี่ แมรี่! เขากล่าว ฉันเสียใจ! ฉันผิด! ฉันช่วยรัชชัวฆ่าคนเหล่านั้นและตอนนี้เอิร์ลของโมเรย์กลับมาที่นี้กับเขาทั้งหลาย!
เขาเกลียดฉัน! ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไปฆ่าฉันและเธอมาก
คิดว่าพวกเด็กๆ แมรี่คุณควรอยู่ภายในที่นี่
เขานำฉันกลับไปในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง
ฉันโกรธมาก ฉันเสียใจ ชายคนนี้เป็นพ่อของคุณ เขาคือเด็กผู้ชายโง่ ไม่ใช่คน
เขาสูงและแข็งแรงและสวยแต่เขาไม่คิดเหมือนคนหรืพระราชา
ฉันกล่าว, คุณรู้เกี่ยวกับคนเหล่านี้ เขาทั้งหลายต้องการทำอะไร?
“เขาทั้งหลาย
เขาทั้งหลายต้องการอะไรจากพวกเด็กและแมรี่ เขาทั้งหลายไม่ต้องการเรา
เขาทั้งหลายกำลังจะนำคุณไปอยู่ในคุก
เขาทั้งหลายไม่ต้องการคุณเป็นราชินีพวกเขาต้องการให้ลูกของคุณเป็นพระราชาหรือราชินี
ฉัน ฉัน ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องการทำอะไรกับฉัน”
บางทีพวกเขาต้องการให้คุณเป็นพระราชามากและปราศจากฉัน
ฉันพูดอย่างเบา จากนั้นคุณสามารถทำในสิ่งที่พวกเขากล่าว, เหมือนเด็กน้อย
บางที แมรี่ นั้นสิ่งที่พวกเขากล่าว, เมื่อวาน แต่ตอนนี้นั้นโมเรย์อยู่ที่นี่ ฉันไม่รู้
ฉันกลัว กรุณาช่วยฉัน! เขาเริ่มร้องไห้อีกครั้ง “อะไรที่พวกเราสามารถทำได้
?’
“พวกเราสามารถวิ่งหนีไป”
ฉันกล่าว
พวกเราสามารถออกไปจากอิดินเบิจอย่างเร็วและอย่างเงียบๆก่อนที่รูทเวนละคนของเขาหยุดพวกเรา
นาทีที่เงียบ ฉันต้องการความคิด
ฉันเดินขึ้นลงสองถึงสามนาที
เมื่อฉันกล่าว “เฮนรี่และคนเหล่านั้นก็กลับไปบอกเขา”
“ไม่! แมรี่ กรุณา! ฉันไม่สามารถ ฉันกลัวพวกเขา ”
“ฟังฉันเฮนรี่และพยายามจะมีชายคนหนึ่ง
ฟังและบอกเขา ฉันป่วยเพราะว่าเด็กพูดฉันไม่โกรธเขา
บอกเขาเกี่ยวกับทุกๆสิ่งที่เขาหลอกลวง แล้วคืนนี้นำบางคนและม้ามาที่นี่
หลังคฤหาสน์”
เขาไปและทำมัน
ตลอดวันฉันรอคอยในห้องของฉันและฟัง
แล้ววันหนึ่งในตอนเช้าดันลี่และฉันลงบันไดไปอย่างเงียบๆหลังคฤหาสน์
มีเพื่อนบางคนอยู่ที่นี่กับม้าสำหรับพวกเรา พวกเราขี่ม้าออกไปในตอนกลางคืน
นั่นเป็นคืนที่เลวร้ายมากมันมืดและหนาว
ฉันป่วย และตอนนี้เดนลี่กลัว “เข้ามา”
เขากล่าว “ผู้หญิงที่ขี่ม้าเร็วมาก
คุณขี่ม้าช้ามาก ! ”
แต่ฉันมีครรภ์และหนาวและมืด
พวกเราขี่ม้า 5 ชั่วโมงในตอนที่ฝนตก
ฉันไม่สามารถเฮนรี่ ฉันกล่าวป่วย ฉันคิดถึงเด็กฉันไม่ต้องการให้มันตาย!
“ทำไมไม่?” เขากล่าว พวกเราสมมารถทำบางสิ่งให้คนอื่นๆ!
ฉันเสียใจแต่มันไม่จริง
พ่อของคุณพูดสิ่งนั้นเหมือนกันเจมส์ แล้วเขาก็ขี่ม้าเข้าไปข้างหน้าฉันเข้าไปในความมืด
ฉันขี่ม้าอย่างช้าๆ ข้างหลังกับผู้หญิงที่ดีของฉันเบส คูเร่อ
ในตอนเช้าพวกเรามาถึงที่ดันบาร์
คาสเทิน เดนลี่หลับและฉันเขียนจดหมายถึงเพื่อนของฉัน วันต่อมา เลอร์ด โบทเวน มาช่วยฉัน
ฉันชอบเขา เขาดีและเป็นคนที่แข็งแรง ในไม่ช้าฉันมีกองทัพ 80,000 คน
โบทเวนและฉันขี่ม้ากลับอิดินเบิร์จกับกองทัพ
เลอร์ด รูทเวน ตายและเพื่อนของเขาบางคนวิ่งหนีออกมา
แต่เอิร์ลของโมเรย์ยังคงอยู่
ตลอดฤดูร้อนฉันปกครองเมืองและรอคอยลูก
สามีของฉันอยู่นอกห้อง ฉันไม่ต้องการเจอเขา ไม่มีใครทำ
บางครั้งเขาดื่มกับเพื่อนของเขา ฉันไม่รู้
และเมื่อในวันที่ 19 มิถุนายน ในห้องเล็กๆในปราสาทอิดินเบิร์จ
ลูกของฉันเกิด มันใช้เวลายาวนานแต่สุดท้ายเธอก็อยู่ในอ้อมแขนของฉัน ลูกชายของฉัน
ฉันเรียกให้พ่อของเธอเข้ามาข้างใน “ที่รักของฉันเฮนรี่” ฉันกล่าว
นี่คือลูกของเรา! ดูที่เขาสิ ที่รักของฉัน
เอาเขาให้อยู่ในอ้อมแขนของคุณ ลูกชายของคุณ เขาไม่ได้สวย
แต่พ่อของเธอไม่รักฉัน เจมส์
บ่อยครั้งมาก
หลังจากที่คุณเกิดเขาหลับกับผู้หญิงคนอื่นฉันรู้เพราะเขาบอกทุกๆคนเกี่ยวกับมัน
ฉันคิดว่าเขาต้องการให้คนรู้และฉันก็เสียใจแต่ฉันไม่คิดว่าเขารักคุณ เจมส์
เมื่อนำเธอไปยังโบสถ์และให้เธอมีชื่อของเธอแต่เขาก็ไม่มา เขาไม่สนใจ
แต่เพราะว่าเขาและเดวิช ริชชัวตาย
ฉันไม่เคยลืมสิงนั้นไม่เคย
6
Kirk O’Field
ตอนนี้ฉันมีคนใหม่ที่ช่ยฉัน
เอิร์ลแห่งโบทเวน เป็นคนที่ฉลาดและแข้งแรงเขาเก่งมากกว่าฉัน
เขาไม่ได้เป็นเด็กเหมือนเดนลี่ เขาทำงานหนักและสามารถคิดได้
เขาเป็นนักสู้ที่ดีและไม่กลัวคนอื่นๆ บางที่เธอเหมือนเขาเจมส์ ลูกชายของฉัน?
ในเดือนมกราคม พ่อของเธอเดนลี่
เขาป่วยอยู่ในกลาสโกว์ ฉันไปพบเขาและนำเขากลับมาอิดินเบิร์จ
เขาไม่มีความสุขและกลัวผู้คน เขาเห็นศัตรูอยู่ข้างหลังทุกๆประตู น่าสงสารเด็กโง่
เขาพุดเขารักฉันอีกครั้ง ฉันโกรธแต่ฉันรู้สึกเสียใจสำหรับเขามาก เขาป่วยหนักมาก
มันไม่ไกลในขณะนี้ เฮนรี่ ฉันกล่าว
เธอสามารถนอนในปราสาทนี้ได้
“ไม ไม่ใช่ที่นี่ กรุณา
แมรี่ ” เขากล่าว ฉันไม่ต้องการเข้าไปในคฤหาสน์ฉันกลัวมัน
“แต่คุณต้องการไปอยู่ที่ไหน?
” ฉันถาม
หาบ้านหลังเล็กให้ฉันนอกเมืองและอยู่กับฉันที่นั่น
เขากล่าว พวกเราสามารถมีความสุขที่นั้น
ดังนั้นฉันหาบ้านหลังเล็กให้เขา
เราเรียกด้านของโบส์ อยู่ด้านนอกของอิดินเบิร์จ เขาอยู่ที่นี่ ในห้องชั้นบน
บางครั้งเขานอนในห้องชั้นล่าง บ่อยครั้งที่เดนลี่กลัวและฉันก็มาเยี่ยมเขาทุกๆวัน
ไม่นานเขาก้ดีขึ้น
ในวันอาทิตย์ที่ 9 กุมภาพันธ์ มีพิธีแต่งงานในอิดินเบิร์จ
หลังจากที่แต่งงาน โบทเวนและฉันเดินออกไปข้างนอกด้านของโบสถ์พบเดนลี่พูดกับเขา
ทุกๆคนร้องและส่งเสียงและมีความสุขมาก
เวลาสิบนาฬิกาฉันเหนื่อย “ราตรีสวัสดิ์ที่รักของฉัน” ฉันกล่าว
ฉันลงไปที่เตียง
ที่รักโบทเวนวางมือบนแขนของฉัน “เธอสง่า” เขากล่าว
เธอไม่สามารถนอนที่นี่ได้ คุณไม่จำ ? ประชาชนกำลังเต้นและร้องเพลงในเมืองทุกคืน
ทุกๆคนต้องการให้คุณไป
“โอ่, ใช่ ฉันจำได้ ” ฉันกล่าว ทั้งหมด
ประชาชนต้องการเจอฉันที่นี่ ดังนั้นคืนที่ดีและเฮนรี่หลับดี
เดนลี่ไม่มีความสุขเลย
กรุณาแมรี่ที่รักของฉัน ไม่ไป! เขากล่าว “ฉันไม่อยู่ที่นี่”
แต่ฉันไม่รักคุณแล้วตอนนี้
ฉันจำคืนเมื่อรัชชัวตาย ดังนั้นฉันยิ้มและพูด “ราตรีสวัสดิ์เฮนรี่”
มีคนใหม่ที่ไม่กลัวกับความมืด
และเมื่อฉันขึ้นไปด้านบนกับโบทเวนที่รัก
ข้างนอกบ้านได้พบคนๆหนึ่งของดบทเวน เขาดูกลัวและบางสิ่งกลับมาบนใบหน้าและมือของเขา
คลัส เธอใช้วิธีสกปรก ฉันกล่าว
มือเหล่านี้ไม่มาใกล้ฉัน
ไม่ที่รักของฉัน ไม่แน่นอน เขากล่าว
เขามองที่โบทเวนปนะมานนาทีหนึ่งและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ฉันหัวเราะและได้อยู่บนหลังม้าของฉันและจำเกี่ยวกับมัน
ฉันบอกเธอก่อนพระเจ้า เจมส์ และฉันไม่ฆ่าพ่อของเธอ มันไม่มีฉัน
ฉันไม่รู้อะไรสักสิ่งเกี่ยวกับมัน
ไม่มีอะไร
ฉันร้องเพลงและเต้นในเมือง
และแล้วก็ไปที่เตียงในปราสาทอิดินเบิร์จแล้วเวลาสองนาฬิกาในตอนเช้ามีสัญญาณรบกวนอย่างฉับพลัน
ปังใหญ่มาก ทุกๆคนได้ยินมันตลอดทั้งเมือง
“พระเจ้าของฉัน!”
ฉันกล่าว “นั่นคืออะไร”
ทุกๆคนวิ่งออกไปด้านนอกห้อง
ที่รักโบทเวนลงไปชั้นล่าง “ไม่กลัว ผู้หญิง”
คนรองฉันไปข้างนอก พวกเขากำลังจะไปดูว่ามันคืออะไร
หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไปเขามาพบฉัน “กรุณานั่งลง” คุณผู้หญิงของฉัน
เขากล่าว ฉันมีบางข่าวใหม่ที่ที่ไม่มีความสุข
“ใช่ ที่รักของฉัน มันคืออะไร?”
“มันคือสามีของเธอ
เดนลี่ที่รัก เขาตาย”
แต่อย่างไรก็ตาม เขาตายได้อย่างไร
ใครฆ่าเขา
ฉันไม่รู้ ที่รักของฉัน บางทีนั่นคือบ้านของเขา
ด้านของโบสถ์ มันไม่ได้มีอะไร มากกว่านี้
อะไร? และเดนลี่อยู่ข้างในนี้ได้อย่างไร?
ดี ไม่ คุณผู้หญิงของฉัน
โบทเวนพูดอย่างช้าๆ คนของฉันพบเขาในสวนไม่ใช่ในบ้าน
เขาสวมเสื้อโค้ทสีดำและไม่มีเลือดบนตัวเขา แต่เขขาตาย ฉันเสียใจ
นำฉันออกไปจากที่นี่! ฉันต้องการพบเขาตอนนี้!
ใช่คุณผู้หญิง
ฉันออกไปด้านนอกโบสถ์ในตอนเช้า
ไม่มีบ้านตอนนี้ ไม่มีผนัง ไม่มีประตู ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีสิ่งใด และมีในสวนและทางที่ยาวจากบ้าน
น่าสงสารผู้ชายที่ตาย สามีของฉัน
ฉันไม่รักเขาแต่ฉันร้องไห้
เขาคือพ่อของเธอเจมส์และฉันไม่ได้ฆ่าเขา ฉันไม่รู้ว่าใครฆ่าเขา
แต่เขามีศัตรูบางคนอยู่ในสก็อตแลนด์
ฉันกลัวมาก ฉัน มีศัตรู
และบ่อยครั้งที่ฉันนอนที่นี่ บางทีบางคนต้องการที่จะฆ่าฉันมากกว่า
7
Bothwell
เณ้วๆนี้ทุกคนในยุโรปได้ยินข่าว
ราชินีฝรั่งเศสและราชินีอังกฤษเขียนจดหมายแสดงถึงความโกรธถึงฉัน ใครฆ่าพระราชา? พวกเขาถาม ฉันไม่มีความสุขเลยในเวลานี้ เจมส์
พวกเรามองหาฆาตกรแต่พวกเราไม่พบเขขา กรุณาเชื่อฉันเจมส์
ขุนนางสก็อตแลนด์เป็นคนลำบาก เพื่อนบางคน ศัตรูบางคน
แต่พวกเขามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
ผู้คนมากมายในสก็อตแลนด์พูด
โบทเวนฆ่าขุนนางเดนลี่ฉันได้ยินพวกเขา ด้านนอกคฤหาสน์และในเมือง
แต่ฉันไม่เคยเชื่อมัน
ผู้คนในอิดินเบิร์จขายเรื่องราวที่น่ากลัวและรูปภาพของโบทเวนเหมือนวันนั้นที่เดนลี่ตาย
มันเป็นเวลาที่นานบางครั้งฆาตกรที่ฆ่าเดนลี่เขียนเรื่องราวนี้เกี่ยวกับโบทเวนก่อนที่เขาจะฆ่าเดนลี่
ฉันไม่คิดว่าขุนนางโบทเวนจะฆ่าพ่อของเธอ
เจมส์ เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันในยามยาก เขาแข็งแรงดี เป็นคนฉลาดและเขาก็ทำงานหนัก
นั่นคือสิ่งที่ฉันชอบมีผู้หญิงจำนวนมากชอบเขาฉันคิด
นั่นคือสามเวลาฤดูใบไม้ผลิ
เขาถามฉันถึงงานแต่งของเขา เขามีภรรยาและไม่ควรที่จะแต่งงานอีกครั้ง ดังนั้นไม่ช้า
ฉันถามเขาถึงการรอคอย
เมื่อวันที่ 24 เมษายน ฉันขี่ม้าออกจากอิดินเบิร์จไปทางตอนเหนือ
ฉันมีเพื่อน 5-6 คนไปกับฉัน ออกนอกเมือง 6 ไมล์ ขุนนางโบทเวนพบกับพวกเราและกองทัพ
ทำไมเธออยู่ที่นี่ ที่รักของฉัน? ฉันกล่าว
เขายิ้ม เพราะว่าฉันต้องการพบเธอแมรี่
เขากล่าว ฉันต้องการให้คุณมากับฉันไปยังคฤหาสน์ของฉัน
เขาขี่ม้าถัดไปจากฉันและคนของเขาขี่ม้าระหว่างฉันและเพื่อนของฉัน
ฉันกลัวและตื่นเต้นเล็กน้อย มาก
แต่ขุนนางของฉัน เธอไม่สามารถทำอย่างนี้ ฉันกล่าว ฉันไม่ต้องการมากับคุณตอนนี้
“แต่ฉันต้องการแมรี่”
เขากล่าว เพื่อนของเธอไม่สามารถหยุดฉันได้ฉันรักคุณและฉันต้องการที่จะแต่งงานกับคุณ
อะไรที่ผิดกับสิ่งนั้น?
ฉันไม่พูดอะไร อะไรที่ฉันควรจะพูด? ฉันชอบมันและเขามีกองทัพฉันมีเพียงเพื่อนหกคน
ดังนั้นฉันขี่ม้าไปกับเขาไปยังคฤหาสน์ของเขาในดันบาร์ และอยู่ที่นั้นสองสัปดาห์
และแล้วเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและฉันคือผู้หญิงเพียงคนเดียว และฉันชอบเขา เจมส์
ฉันชอบเขามาก
หลังจากสองสัปดาห์ในดันบาร์
โบทเวนและฉันขี่ม้ากลับอิดินเบิร์จ
ภรรยาของเขาไม่ต้องการเขาและมีความสุขกับการหย่าร้างของเขา ดังนั้นในวันที่ 5 พฤษภาคม 1567, ฉันแต่งงานกับเขา
เขาเป็นคนดี เจมส์ เขาเป็นคนดีมากกว่าพ่อของเธอ
ฉันต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งเพื่อช่วยฉันปกครองบ้านเมือง
แต่ฉันผิดหวัง ฉันไม่เข้าใจในตอนนี้
ขุนนางสก็อตทั้งหมดกลัวโบทเวนและเขามีศัตรูมาก เขาทั้งหลายมีกองทัพและในวันที่ 15 มิถุนายน
โบทเวนและฉันขี่ม้าออกไปต่อสู้กับเขาทั้งหลาย
พวกเขาพบเขาทั้งหลายที่เนินเขา
คาร์เบอรี่ มันเป็นวันที่ร้อนและมีสองกองทัพใหญ่ยืนอยู่และมองและรอคอย
กองทัพของพวกเขามีธงขนนาดใหญ่และรูปภาพของพ่อเธอที่ตายอย่างน่าสงสาร เดนลี่ ในนั้น
ใต้รูปภาพมีคำว่า “หาฆาตกรของฉัน”
โอ้พระเจ้า
กลับมาขุนนางของฉัน ฉันถามโบทเวน
ศัตรูพวกเราดีกว่าเขาทั้งหลาย เริ่มต่อสู้กับพวกเขา
โบมทเวนขี่ม้าขึ้นและลงและพูดกับคนของเขา
แต่เขาทั้งหลายไม่ต้องการธง เขาทั้งหลายพูดและมองดูที่ธงและรอคอย แล้วบางคนก็เดินกลับบ้าน
เวลาห้านาฬิกาตอนเย็น
ขุนนางเคิร์กคอลดี้ขี่ม้าจากกองทัพเขา มาบอกพวกเราพวกเราไม่ต้องการให้คนตาย
และดังนั้น
เพราะว่าเขาเหล่านั้นไม่ต้องการธงและฉันก็ไปกับเขา มันเป็นวันที่เลวร้ายสำหรับฉัน
เขานำฉันกลับไปยังอิดินเบิร์จและประชากรบนถนนกรีดร้องมาที่ฉัน “ฆ่าผู้หญิงคนนี้ ! หล่อนนอนกับสามีของฆาตกร
พวกเราต้องการให้เจมส์เป็นพระราชา ฆ่าหล่อนเดี๋ยวนี้ ! ”
ฉันไม่มีความสุขและกลัวและฉันตั้งครรภ์อีกครั้ง
เขาทั้งหลายนำฉันไปยังโลชเวนและขังฉันในห้องที่เหมือนคุก
นั้นฉันไม่ได้กินเป็นเวลาสองสัปดาห์และลูกของโบทเวนมี 2 คน เกิดแล้วตาย ขุนนางลิดเชย์ให้จดหมายฉัน
มันกล่าวว่า
ฉันและแมรี่ ราชินีของสก็อตให้อาณาจักรของสก็อตกับลูกชายฉัน
เจมส์ จากวันนี้ เจมมส์คือพระราชาคนใหม่ของสก็อต
แต่เพราะเขาเป็นเด็ฏเอิร์ลของโมเรย์ และพี่ชายของฉันสามารถปกครองเมืองของเขาได้
เพราะว่าฉันกลัวและเหนื่อยและป่วย
ฉันเขียนชื่อของฉันบนจดหมาย แมรี่ แต่มันไม่สำคัญ เจมส์ทุกๆสิ่งมันไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันคือราชินีของสก็อตไม่ใช่เธอ จดหมายนั้นไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
โบทเวนเดินไปทะเล และตายในคุกเดนมาค
ฉันอยู่ในคุกในลอชเวนเป็นปีและมีประชาชนจำนวนมากในยุโรปโกรธกับสิ่งนั้น ราชินีอะลิซซาเบทเขียนถึงเอิร์ลของโมเรย์คุรไม่สามารถเก็บราชินีในคุก
ฉันกล่าว “มันผิหวังมาก!”
ฉันขอ เกี่ยวกับสิ่งนั้นแต่โมเรย์ไม่ฟัง
ขุนนางดองเลสอาศัยอยู่ในปราสาทและลูกชายของเขา
วิลเลี่ยมชอบฉัน วันหนึ่งมีงานแต่งในคฤหาสน์ ประชาชนร้องเพลงและเต้นรำและดื่ม
วิลเลี่ยม
ดองเลสให้เสียผู้หญิงที่เก่ากับฉันฉันใส่เสื้อและเดินออกจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็วกับเขา
เขาปิดประตูคฤหาสน์ข้างหลังพวกเรา เพื่อจะเก็บเพื่อนของพ่อเขาไว้ข้างใน
แล้วเราก็ได้ขึ้นม้า และขี่ม้าออกไปตอนกลางคืน
เพื่อนของฉันทั้งหมดกลับมาที่ฉัน
ตั้งแต่ฉันมีกองทัพที่ใหญ่ แมรี่เป้นราชินีของพวกเราอีกครั้ง ประชาชนกล่าว “ให้ลูกชายของหล่อนกลับมา!” เธออยู่ในคฤหาสน์ของเอิร์ลโมเรย์
เจมส์ ดังนั้นฉันจึงกลับมาต่อสู้กับเขา ฉันี่ม้าไปกับกองทัพของฉันไปยังแลงไชด์
ใกล้กลาสโกว และมี …มี เจมส์…
มีลูกชายของฉัน ฉันหายไปต่อสู้
ดังนั้นฉันเสียใจฉันมีดีมากมายผู้คนที่แข็งแกร่งในกองทัพของฉันแต่คนของโมเรย์แข็งแกร่ง
มีคนของฉันมากมายที่ตายและมีบางคนวิ่งออกไปหลังจากการต่อสู้ ฉันก็รีบวิ่งออกไป
ฉันไม่ต้องการไปยังคุกอีกครั้ง
ดังนั้นฉันจึงขี่ม้าไปทางใต้ไปยังประเทศอังกฤษ ราชินีอะลิซซาเบทต้องการช่วยฉัน
ฉันคิดว่าหล่อนเข้าใจหล่อยเขียนถึงโมเรย์และคือราชินีเหมือนฉัน ฉันสามารถกลับมายังสก็อตแลนด์กับกองทัพของหล่อนและฆ่าโมเรย์และพบลูกชายของฉัน
เจมส์ ในประเทศอังกฤษแต่ฉันเป็นอิสระฉันสามารถพยายามอีกครั้ง
ฉันผิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นมาก ผิดมาก
8
England
อะลิซซาเบทไม่ให้ฉันไปกับกองทัพของหล่อน
หล่อนขังฉันไว้ในคุก เธอรู้ในสิ่งนั้น เจมส์ มันคือเรื่องงราวชีวิตของเธอ
ไม่ใช่ของฉัน ฉันอายุ 25 ปี เมื่อฉันกลับมาประเทศอังกฤษ
และตอนนี้ฉันอายุ 45 ปี
20 ปี ในคุกประเทศอังกฤษ
โมเรย์กล่าวโกหกเกี่ยวกับฉัน
แมรี่และโบทเวนฆ่าเดนลี่ เขากล่าว แมรี่นอนกับ รัชชัวและโบทเวนและฆ่าสามีของหล่อน
แต่มันไม่จริง! พวกเขาโกหกทั้งหมดเจมส์
โกหกอย่างชั่วร้าย!
พวกเขาทุกคนพูดสิ่งนี้เพราะฉันเป้นผู้หญิงและเป็นคนคาทอลิก
และเพราะเขาทั้งหลายไม่ต้องการราชินีชาวคาทอลิกในสก็อตแลนด์
พวกเราต้องการพระราชาชาวโปรเตสแตนด์
คุณเหมือนพระราชา เจมมส์ ทำไม
เจมส์ลูกชายของฉันเธอไม่ช่วยฉัน? ทำไมเธอไม่เป็นมิตรกับอะลิซซาเบท ศัตรูของฉันใช่ไหม? คุณไม่ต้องการให้ฉันกลับไปสก็อตแลนด์ที่คุณคืออะไร? คุณเชื่อเรื่องโกหกเหล่านี้
คุณไม่เชื่อใช่ไหม? คุณพูดถึงโมเรย์และเพื่อนของเขาทุกๆวัน
แต่เขาโกหกเกี่ยวกับฉัน เจมส์ โมเรย์และเพื่อนของเขาฆ่ารัชชัว เขาทั้งหลายฆ่าพ่อของเธอด้วยซ้ำ
ลูกชายที่รักของฉันถูกขโมยไป
ฉันเสียใจเจมส์ ยกโทษให้ฉัน
บางครั้งเธอรู้สึกโกรธมากมันเป้นเรื่องยากที่จะไม่โกรธเมื่อเธออยู่ในคุก 20 ปี
อะลิซซาเบทไม่รู้จะทำอะไร
บางครั้งหล่อนเชื่อโมเรย์และบางครั้งหล่อนไม่เชื่อ หล่อนที่จะฆ่าฉันเพราะฉันคือราชินี
หล่อนกลัวที่จะให้ฉันเป็นอิสระเพราะฉันมีเพื่อนในอังกฤษ
คนอังกฤษชาวคาทอลิกต้องการให้ฉันเป้นราชินีของอังกฤษไม่ใช่หล่อนและหล่อนคือผู้หญิงโดยไม่มีสามีและลูกชาย
ดังนั้นหล่อนจึงเกลียดฉันมาก
บางครั้งคนอังกฤษชาวคาทอลิกเขียนถึงฉันและถามฉันสำหรับการช่วยแหลือและบางครั้งฉันเขียนถึงเขาทั้งหลาย
บางครั้งคนของอะลิซซาเบทพบจดหมายเหล่านี้
คนอังกฤษชาวโปรเตสแตนด์ต้องการฆ่าฉันเพราะจดหมายเหล่านี้ “เธอคือผู้หญิงชั่วร้าย!” เขาทั้งหลายกล่าว:”เธอฆ่าสามีเธอ เดนลี่ และตอนนี้เธอต้องการที่จะฆ่าพวกราชินีอะลิซซาเบท
เธอกำลังจะตาย”
“ฉันไม่ได้ฆ่าสามีของฉัน”
ฉันกล่าว
และเมื่อฉันกลับมาประเทศอังกฤษฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าราชินีของเธอ
ฉันถามหล่อนสำหรับการช่วยเหลือ ฉันต้องการกลับไปสก็อตแลนด์แต่ที่รักของฉัน
หล่อนขังฉันในคุกเป็นเวลา 20 ปี! ที่ 20 ปี ที่รัก !
ฉันต้องการเป้นอิสระเธอไม่เข้าใจในสิ่งนั้น
เมื่อคนเขียนถึงฉันละพยายามช่วยฉัน, ใช่แล้ว, บางครั้งฉันเขียนกลับ ทำไมไม่ ? นั่นคือสิ่งที่ชั่วร้าย
เธอคิดได้อย่างไร
เขาทั้งหลายไม่ฟัง ทั้งหมดไม่จริง
เขขาต้องการฆ่าฉัน และดังนั้นเขาทั้งหลายเขียนถึงราชินีอะลิซซาเบท และตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่
Fortheringhay และรอเพื่อให้หล่อนตอบ ฉันไม่ต้องการตาย
เจมส์ลูกชายของฉันแต่ฉันไม่ต้องการใช้ชีวิตทั้งหมดในคุกของอังกฤษ
ฉันแก่และเหนื่อยกับชีวิต ความคิดที่ดีของฉัน เจมส์ ลูกชายของฉันและ…
9
A death
ราชินีแมรี่ก็หยุดการเขียน
เมื่อวานตอนบ่าย 7 กุมภาพันธ์ 1587,
พวกเราได้ยินเสียงม้าด้านนอกหน้าต่างของพวกเรา แมรี่มองไปด้านนอก
มีคนอยู่ที่นั้นบนถนนจากลอนดอน เขามีจดหมายจากราชินีของประเทศอังกฤษ
ในตอนเย็นคนชาวอังกฤษ
ขุนนางเชอบูรี่มาพบแมรี่”ฉันเสียใจคุณผู้หญิงของฉัน”
เขากล่าว “แต่ฉันมีจดหมายจากราชินีของฉัน
เธอกำลังจะไปตายพรุ่งนี้” แมรี่ไม่เคลื่อนที่ “เมื่อไร?” หล่อนถามอย่างเงียบ
เวลาแปดครึ่งในตอนเช้าเขากล่าว ฉันเสียใจ คุณผู้หญิงของฉัน เขาก็อออกไป
พวกเราพักผ่อนไม่มากในคืนนนั้น
พวกเราพูดและอธิษฐานถึงพระเจ้า และหล่อนให้จดหมายหล่อนกับฉันถึงลูกชายของหล่อน
เจมส์ “”ให้มันถึงเขาเบส” กรุณา
ฉันกล่าว “ และบอกเขาว่าฉันตายอย่างไร”
ใช่ คุณผู้หญิงของฉัน ฉันกล่าว
และดังนั้นตอนนี้ฉันกำลังจะบอกคุณ พระราชาเจมส์ นี่คือแม่ของเธอตายอย่างไร
เวลาหกนาฬิกาฉันตื่นนอนและอธิษฐานและแต่งตัว
ฉันใส่กระโปรงสีแดงเป็นครั้งแรกแล้วใส่ชุดสีดำและแต่งด้วยผ้าคลุมสีขาว
ผ้าคลุมมาจากหัวถึงเท้าของหล่อน
เธอสามารถเห็นออกมาจากทางนั้นแต่พวกเราไม่สามารถเห็นใบหน้าของหล่อน
เธอดูเหมือนผู้หญิงในวันแต่งงานของเธอ
เมื่อคนชาวอังกฤษมาพวกเราลงไปด้างล่างกับหล่อน สุนัขตัวน้อยเดินข้างๆ
หล่อนใต้ผ้าคลุมแต่คนชาวอังกฤษไม่เห็นสิ่งนั้น
พวกเราหกคนเดินเข้าไปในห้องใหญ่กับหล่อน
ประชากรร้อยคนยืนอยู่และดู
นักบวชนิกายโปรเตสแตนด์มาถึงพูดคุยกับหล่อน
“คุณผู้หญิงของฉัน” เขากล่าวสวดมนต์กับฉัน
ไม่ “หล่อนกล่าว” ขอบคุณแต่ไม่ ฉันเกิดที่คาทอลิกและฉันกำลังจะตายที่คาทอลิก
ฉันคิดว่าพระเจ้าไม่เข้าใจในสิ่งนั้น หล่อนสวดมนห้านาทีและแล้วก็ยืนขึ้น
เพชฌฆาตมาทางหล่อน
เขาตัวใหญ่และแข็งแกร่งกับขวานและบางสิ่งบางอย่างทั่วใบหน้าของเขาสีดำ
ฉันเสียใจ คุณผู้หญิงของฉัน “เขากล่าว” ฉันไม่เกลียดคุณแต่นี่คืองานของฉันกรุณาให้อภัยฉัน
ทั้งหมดนี้ฉันให้อภัยคุณ “แมรี่กล่าว” ฉันแก่และเหนื่อยและคุณกำลังจะเปิดประตูคุกของฉันสำหรับฉัน
ฉันกำลังจะไปพบพระเจ้า คุณทำงานดี
และหล่อนมองมาที่ฉันและเพื่อนของหล่อน
อย่าร้องไห้ฉันคุณผู้หญิง “หล่อนกล่าว” กรุณาอย่าร้องเดี๋ยวนี้ หล่อนไม่สามารถเดินไปยังบล็อก
ดังนั้นเพชฌฆาตช่วยหล่อน เขาถอดผ้าคลุม
สีขาวของเธอและเขาก้เอาชุดสีดำของหล่อนออกและวางมันบนพื้น
หล่อนยืนที่นั้นในชุดกระโปรงแดงกับรอยยิ้มบนใบหน้าของหล่อน
แล้วเพชฌฆาตก็วางบางสิ่งบนตาของหล่อน อย่างช้ามาก แมรี่วางศรีษะบนบล็อก
พระเจ้า
พระเจ้าของฉันเป็นหนึ่งในเพื่อนแท้ของฉัน “หล่อนกล่าว”
“ฉันมอบชีวิตของฉัน โอ้ พระเจ้า ในมือของคุณ”
แล้วเพชฌฆาตก็ยกขวานของเขา หนึ่งครั้ง… สองครั้ง… โอ้พระเจ้า! สามครั้ง … และศีรษะของหล่อน หล่อนน่าสงสาร
สงสารศีรษะ ตกลงบนพื้น
มันเงียบมากในห้องหลังจากนั้น มันคือสิ่งเล็กๆน้อยๆศีรษะสิ่งที่เล็กมากแต่มีเลือดมาก
เลือดบนกระโปรงสีแดงของหล่อนและเลือดบนรองเท้าของเพชฌฆาต
เลือดครอบคลุมทั้งหมดบนพื้น เลือด เลือด ทุกๆที่
พวกเราทั้งหมดดูและไม่กล่าวอะไร
เพชฌฆาตวางขวานของเขาลงและยืนเงียบ และเมื่อสุนัขตัวน้อยของแมรี่ออกมาจากใต้ชุดเลือดและผ้าคลุมและเดินอย่างช้าๆอย่างไม่มีความสุข
ถึงแม้เลือดจะไม่ทางศีรษะของหล่อน
ที่รักของฉันเรื่องราวชีวิตแม่ที่น่าสงสารของเธอก็สิ้นสุดที่นี่
พวกเราเพื่อนของหล่อน ร้องไห้สำหรับหล่อน แต่นั้นคือแม่ของเธอตายอย่างไร
หล่อนตายเหมือนราชินี ผู้หญิงที่ดีและมีชื่อเสียง
แมรี่ ราชินีของสก็อตแลนด์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น